بررسی رابطه بین بازده سهام و خطا در ارزیابی اقلام تعهدی در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از سوالات مهم در تحقیقات حسابداری، نقش سود حسابداری در قیمت گذاری اوراق بهادار است. سود حسابداری به دو جزء نقدی و تعهدی قابل تفکیک است و شواهد قبلی نشان داده که سود تعهدی نقش مهم تری در فرآیند ارزش گذاری بازی می کند، زیرا مشکلات زمان بندی و عدم تطابق نهفته در وجوه نقد را ندارد. اما قابل اتکا بودن و مفید بودن اقلام تعهدی مورد تردید است، چرا که مدیران قادرند آن ها را مطابق میل خود تعدیل نمایند. بطوری که نتایج نشان داده سود تعهدی نسبت به سود نقدی از پایداری کمتری در پیش بینی سودهای آتی برخوردار است اما سرمایه گذاران پایداری سودهای تعهدی آتی را بیش از واقع برآورد می کنند در نتیجه ارزش سهام را اشتباه ارزیابی می کنند. پژوهش حاضر پایداری سود های تعهدی و به تبع آن خطای بازار در ارزیابی پایداری اقلام تعهدی را در شرایط مختلف بررسی می کند. برای آزمون فرضیه های تحقیق از رگرسیون چندگانه و آزمون میشکین براساس نمونه ای شامل 1179 مشاهده مربوط به دوره زمانی 1385-1378 استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد، در سال هایی که عملکرد سهام بد است، اجزای تعهدی و نقدی سود از پایداری کمتری نسبت به سال هایی که عملکرد سهام عادی است برخوردار هستد. اما در سال هایی که بازده سهام خوب است، سودهای تعهدی از پایداری کمتر و سودهای نقدی از پایداری بیشتری نسبت به سال هایی که عملکرد سهام عادی است برخوردار هستند. ولی نتایج نشان داد، در سال هایی که بازده سهام بد (خوب) است، خطا در برآورد سودهای تعهدی به نسبت سال هایی که عملکرد سهام طبیعی است، رخ نمی دهد.